Rozdział IX

Cześć!

Chcę pozdrowić serdecznie: Nicol, Werę, Cath, Igę, Martę, Dudusia, Jaśka, Mayę, Dominikę i Wiktorię H..

Praktycznie pozdrawiam całą moją klasę i moich komentatorów.

Mam nadzieję, że rozdział się podoba.

Bay! 

=^.^=

_________________________________________________________

*Perspektywa Phillippa*

Rosalie spojrzała na mnie ze zdziwieniem. Zrobiło mi się jej żal, że akurat na mnie wczoraj wpadła. Nie mogła się potknąć o innego wampira?! Ja zrobię jej krzywdę… Ja jestem chyba najgorszym przypadkiem tych stworzeń… Przecież ja jestem potworem… To Tim mnie zmusił, to nie moja wina. Gdybym tego nie zrobił, byłoby już po mnie… Lepiej jej tego nie mówić, że…

Właśnie w tej chwili odezwała się Rosalie:

- Ty sobie żarty stroisz.

-Nie. – zaprzeczyłem i zabrałem się za dalsze wykonywanie zdjęć.

Rosalie krzyczała z radości jak małe dziecko. Była tak głośno, że aż pan ochroniarz wyprosił ją z sali.

-Jeszcze się spotkamy! – krzyknąłem, by mnie słyszała, gdy była już przy wyjściu. – Zadzwonię do ciebie już niedługo

*Perspektywa Rosalie*

Byłam oburzona, ale też szczęśliwa, że spotkałam Phillippa. Przez niego wyrzucili mnie z pokazu, ale dał mi możliwość bycia sławną osobą. To było moje największe marzenie! Jestem mu wdzięczna.

Na całe moje nieszczęście podczas pokazu obficie padał deszcz, a teraz, gdy szłam pustą alejką, wpadłam w ogromną kałużę błota. Miałam dość i zamówiłam taksówkę, na którą czekałam chyba pół godziny. W końcu dotarłam do domu.

I nagle przypomniało mi się, jak z Adelią przyrządziłyśmy listę cech, które powinien posiadać chłopak idealny:

-wysoki

-bogaty

-młody

- miły

- pomocny

- mający piękne oczy

Jak na razie Phillipp jest ideałem… Ciekawe, czy mogę na niego mówić ,,Phill’’…