Rozdział XV

Hejoszki!

Dziś miłosny rozdział :3

Co Robert powinien zrobić, by Adelia dała się przeprosić?

Podpowiedzcie mu, bo, biedaczyna, nie wie, co ma czynić xD

A tak na serio, to nie wiem, co wymyślić. 

No cóż, komentujcie, miłych wrażeń i ,,do napisania''.

______________________________________________________-

*Perspektywa Rosalie* 

Po pół godzinie ich rozmowy nareszcie ją zakończyli.

- To pa, do następnego razu! - krzyknęła Sandra, gdy byliśmy przy wyjściu.

- Możesz mi dokładnie wytłumaczyć, kim ona jest?! - spytałam nieco nerwowo.

- Powiem, - rzekł - lecz musisz mi obiecać, że się nie wkurzysz.

- No... Dobrze. - przewróciłam oczami.

- To moja była dziewczyna. - wyjaśnił. - Ale nie martw się! Już nie chodzimy ze sobą i nie utrzymujemy kontaktu. Sama widzisz - ona ledwo mnie zauważyła!!! Już nigdy nie będziemy razem!!! Między nami koniec. - wrzeszczał zmartwiony.

- Okej, w porządku. Ty bardziej się denerwujesz niż ja! - zaśmiałam się. - Jeśli tak mówisz, to ci wierzę.

- Oj nie wiem, czy na prawdę mogę być godny zaufania... - westchnął, po czym szybko wyjąkał - Dasz się namówić na lody?

Zaczęłam się niepokoić. Co to znaczy? Jak to... Dlaczego miałabym mu nie ufać? Coś ukrywa? Muszę się dowiedzieć, o co mu chodzi. Jeżeli to kłamstwo miałoby mnie zranić, to mu tego nie wybaczę... Nie, to nie może być prawda... On nie mógłby być takim głupkiem.  Spojrzałam w niebo, a dopiero po kilku sekundach dotarło do mnie co powiedział Phillipp.

- Yyy... Przepraszam, co??? A... Tak... Lody... Jasne!

- O czym myślałaś? - zagadnął.

Gdy tak szliśmy, powoli zmierzając do najbliższej lodziarni zastanawiałam się nad odpowiedzią na jego pytanie.

- Em... Bo ja... Nie... Wiesz, co? Em... - jąkałam.

- Nie musisz nic mówić. - powiedział, a potem stała się rzecz, która zmieniła wszystko.

Nasze usta złączyły się w pocałunku, który trwał zbyt krótko, niż powinien. Zrozumiałam, co tak na serio czuję. Ja go kocham, a on kocha mnie.  

- Ech... Phill - uśmiechnęłam się i przytuliliśmy się jakbyśmy byli parą. A teraz, w sumie, o niczym innym nie marzę...

Sandra akurat wyszła z kina i widziała nas. Zrobiła kwaśną minę i pobiegła na przystanek autobusowy. 

*Perspektywa Roberta*

Od tej wizyty minęło dużo czasu. Adelia mnie odtrąciła, a ja nadal ją kocham. Co robić? CO ROBIĆ?! Potem dostałem SMS-a od niej, że za niedługo wychodzi ze szpitala i że ukończono operację pomyślnie. Teraz jest problem... Jak ją przeprosić?